Als het even stormachtig is

Vorige week was de laatste sessie van ‘The Alchemy of compassion’ mijn groepsprogramma waarin we werken met de helende kracht van compassie. Er waren deelnemers die voor een tweede keer meededen en op een nieuwe laag in de beoefening kwamen en er waren deelnemers die nieuw waren. Ze deelden prachtige inzichten die laatste keer, daar zal ik op een later moment nog eens meer over delen. Maar deze vond ik zo mooi:

“Ik kan dragen met zachtheid als het even stormachtig is” 

Dit vat zo samen wat we gedaan hebben in de ruim 3 maanden samen optrekken. Wat wat speelde er een boel in ieders leven. Verlies, onrust, angsten, hardnekkige oude patronen. Het kwam allemaal voorbij. IN de storm konden we het effect ervaren van het werk dat we deden. Voor mij is het absoluut geslaagd als een deelnemer die uit zo’n worsteling weer boven komt dit kan zeggen. Want hiermee heb je een vaardigheid om het leven te leven.

Wat is jouw reflex wanneer er ineens even veel op je afkomt?
Weet je dat van jezelf? 

Misschien speelt het wel op dit moment in je leven.

Voel maar eens wat je neiging is. Misschien schiet je weg, reageer je niet meer op berichtjes van anderen. Ben je er even niet. Of misschien ga je wel heel hard je best doen om alles onder controle te houden. Alsof je voor die sneeuwbal uit aan het rennen bent.  Wie weet zoek je steun bij iemand anders, is de steun/toestemming/ geruststelling van die diegene ineens erg nodig om jezelf staande te houden.

Dit soort reflexen zijn heel helpend om te weten van jezelf.

En ze spelen zich eigenlijk vooral af in de energie. Je energie die wegvliegt en ervoor zorgt dat je uitstelt en niets afmaakt. Je energie die aan anderen haakt. Je  energie die zich vastzet en je hoofd activeert. 

Helen is alle delen van jezelf omarmen en weer thuis brengen.

Wat we doen met compassie is ook puur energiewerk. Want wat we doen is dat we de delen van ons die zich afgescheiden hebben, die zich niet goed genoeg voelen, niet gezien voelen, die bang zijn en het idee hebben dat ze meer moeten zijn dan ze zijn, terugroepen. We brengen ze terug naar het grote geheel en zo wordt dat grote geheel steeds meer heel. Dat is wat healing is in mijn ogen.

Een veilige haven

Wat compassie daarin doet, is het bewust doorbreken van de patronen van zelfafwijzing die de versplintering in stand hielden. Het creëren van een veilige haven. Essentieel, want anders zal dat deel dat je teruggebracht hebt zich heel snel weer gaan afscheiden. Alsof je stap voor stap het vertrouwen wint bij een zwerfkatje dat je langs de weg hebt gevonden. En langzaam, heel voorzichting, kruipt het uiteindelijk bij je op schoot. 

Het heeft mij altijd erg geholpen om dat ook op de energetische laag te zien en begrijpen. Want die teruggetrokken delen van je essentie zijn op een energetische laag afgescheiden. Die laag begrijpen heeft gezorgd voor verdieping in mezelf. En vervolgens in mijn werk.  De komende tijd wil ik jou daar ook meer deelgenoot van maken.