Met de stroom mee is niet alleen maar hallelujah

S T R O O M

Wanneer ik mezelf visualiseer in een situatie waarin de dingen moeiteloos gaan dan zie ik mezelf soms in een bootje liggen dat meebeweegt op de stroming van een rivier. Liggend gek genoeg. Dan kan je dus niet zien waar je heen gaat. En of je op de kant botst of op een andere boot. Maar kennelijk is daar dan de totale overgave en is die niet zo ingewikkeld. Want het voelt moeiteloos. En ik denk dat dat ook klopt.

En toch is dat in het echte leven makkelijker gezegd dan gedaan. Ben je geneigd om rechtop te willen zitten om in ieder geval te zien waar je heen gaat, de roeiriemen vast te pakken om  toch nog iets te doen te hebben. En in veel gevallen is ons hoofd het niet eens met ‘als ik de stroom volg kom ik precies waar ik moet zijn’ en heeft het geen vertrouwen in dat dat precies goed zal zijn. Wil het vaak iets heel anders. En dan zie je jezelf zomaar tegen de stroom in roeien. Proberen nog iets van controle te krijgen.

Terwijl je weet dat het niet werkt lijkt dit vaak toch de beste route. Het zit zó in ons systeem om dat te doen. Om controle te willen hebben. Dat is wat we gemakkelijker doen dan loslaten en vertrouwen. Van een afstandje lijken loslaten en vertrouwen soms gemakkelijker, maar wanneer je er dan aan staat dan gaat het gepaard met zoveel ongemak. En voelt het worstelen als gemakkelijker. Hoe dat komt? Omdat het ons in eerste instantie het gevoel geeft dat we aan een oplossing werken (ook wanneer dat dus niet zo is- je bent tegen de stroom in aan het roeien). Het geeft een korte termijn oppepper. Terwijl loslaten juist heel naar kan voelen.  En dat nare gevoel, dat willen we liever niet.

Dat is één van de vele redenen waarom het zo immens waardevol is te leren aanwezig te zijn bij onprettige emoties. Het helpt je jezelf te ondersteunen om los te laten, minder te worstelen en te bewegen naar meer moeiteloosheid en flow.