DE ZACHTE KRACHT VAN COMPASSIE 6 t/m 8 en 11 september 2024

Al een aantal jaar ga ik in de herfst en winter regelmatig het koude natuurwater in. Ik geniet daar enorm van. Sowieso om dat samen te doen met anderen die het snappen en er net zo van genieten. Het bruisende gevoel in mijn lijf dat ik de hele dag erna heb. Het gevoel dat alles in me tot leven komt.

Iemand zei eens tegen me: dat vind ik zo stoer dat je dat kan. Maar voor mij heeft het helemaal niets met stoer te maken. Of met volhouden. Ik zie ook dat degenen die dit doen om stoer te zijn, om vol te houden, die zich schrap zetten om het 3 minuten vol te houden in water van 2 graden het meestal niet volhouden.

Voor mij heeft het zijn in het koude water ALLES te maken met verzachten. Niet schrap zetten maar juist toelaten. En daarmee heeft het alles te maken met compassie.

The only way out is in.

Want kan je wanneer er ongemak is, misschien zelfs wel pijn (koud water kan echt pijn doen soms) dat toelaten en erin ontspannen?

Natuurlijk is het belangrijk naar je lichaam te luisteren en uit het water te gaan wanneer het teveel pijn doet. Ik heb het hier over ongemak en pijn dat je tegenkomt op weg naar iets dat belangrijk voor je is. Want koud waterdippen heeft veel voordelen voor je lichaam. En op deze manier is het zo’n mooie training in aanwezig zijn bij wat er is.

Dezelfde ervaring heb ik met de zweethut, waarin je juist met hitte te maken hebt. In mijn eerste zweethutceremonie was er een moment dat ik voelde: ik wil eruit!

En toen herinnerde ik me ineens: ik kan ook naar binnen. En dat was een groots moment. Want dat is wat ik deed en ik voelde daarop zo’n enorme bevrijding. En zo n intens gevoel van veilig zijn bij mezelf.

En ik realiseerde me in dat moment dat vele jaren compassie beoefenen me daarbij hadden geholpen.

In ons leven zijn er zoveel momenten waarop er ongemak is. En heel vaak is dat verbonden met iets waar we geen invloed op hebben. Of met iets dat belangrijk voor ons is. Een stap in het onbekende. Groei. Uit je comfortzone zijn.

Jezelf liefdevol kunnen vasthouden en steunen op die momenten is dan cruciaal. Blijven ademen. Jezelf kunnen herinneren aan: dit hoort erbij, het is onderdeel van het proces. In plaats van meegesleurd worden door je hoofd ik de ‘ik moet hier uit’! en daardoor van je pad raken.
Hoe doe je dat dan? Is een vraag die ik vaak krijg.

Dat kan je het beste ervaren.

Daarom organiseer ik van 6 t/m 8 en 11september ‘de zachte kracht van compassie. Een weekend waarin ik je dagelijks meeneem in oefeningen in en inspiratie over compassie. Deelname is gratis maar niet vrijblijvend: ik reken op je toewijding aan jezelf en je proces, dat je jezelf met liefde mag vasthouden.

Aanmelden kan hier