Angst als de poort naar het goud

Ik ben op een nieuwe angst gestuit bij mezelf. Eentje die ik eerder wel gezien heb. En waar ik mee aan het worstelen ben geweest. En nu is het moment gekomen om die angst volledig te omarmen en aan te gaan. Als ik je vertel waar het om gaat denk je misschien: is dát het? Voor mij is het echter wezenlijk om hier echt bij stil te staan en het zo met jou delen is een belangrijke stap daarin. Dus.. daar gaan we. Toen ikzelf in aanraking met ACT kwam VOELDE ik aan alles dat dit een geweldige methode is om te stoppen met jezelf in de weg te zitten. Om te leren om anders te reageren op de worsteling die zich nogal eens in je hoofd voordoet. Toen hielp het mij enorm dat de methodiek wetenschappelijk onderbouwd is en dat is aangetoond dat het effectief is. En dat vind ik nog steeds prachtig aan de methode. Wat ikzelf ook ervaar is dat het mega effectief is. Ik zie klanten compleet anders de deur uit gaan dan ze aan het begin van een traject binnenkwamen. Heel waardevol dus. En alle reden om deze methode te blijven omarmen.

Ik kon het niet bewijzen

Wat in de tussentijd gebeurde is, doordat ik mijn hoofd steeds makkelijker kon parkeren, ik steeds beter in verbinding kwam met wat ik mijn innerlijke wijsheid noem. Een ‘weten’ dat iets is goed is, ook al kan je dat niet bewijzen of aantonen. Ik voelde verbinding met iets groters, waardoor ik me gedragen voelde. Als mijn hoofd op hol sloeg en ik herkende dat en kon het parkeren dan hielp het me enorm om af te stemmen op dat grotere. Noem het het universum, de bron, het al. Sommige mensen noemen het God, maar in het begin riep dat bij mij enorm veel weerstand op, want ik associeerde het met de kerk en die gaf mij geen fijn gevoel.

‘Goeroes zijn alleen maar op zoek naar verheerlijking door anderen.’

Ik ontmoette healers en ontdekte dat ik mezelf heel makkelijk kon afstemmen op spirituele gidsen en vorige levens waar blokkades waren ontstaan die ik in dit leven mocht helen. En ja, daar werd mijn hoofd heel druk van. Wat IS dit? Verzin ik dit maar? Zijn er vorige levens dan? Wil ik dat geloven omdat het fijn is om dat te geloven? Is het een vorm van vermijding om niet te hoeven zien wat er nu is? Laat ik me een rad voor ogen draaien door goeroes die alleen maar op zoek zijn naar verheerlijking door anderen? Alle oordelen die ik zelf had, kwamen heel hard naar boven. En ze hielpen mij ook om heel zuiver te voelen. In plaats van me door mijn hoofd te laten leiden in mijn zoektocht, meer te luisteren en lezen en zien met mijn hart. En nee, niet alles wat ik tegenkwam voeld goed. Maar het was niet mijn hoofd die me die wijsheid gaf.

Alles is precies goed zoals het is

Ik las alles wat los en vast zit over bijna-doodervaringen – ja, dat was ruim voordat mijn beide ouders overleden - universele wijsheid, engelen en gidsen. Ik volgde een cursus sjamanistisch reizen, deed readings en nog veel meer. Zo ben ik inmiddels ingewijd tot reiki-master. En alles wat ik op die manier ontdekte, leidde me naar de zelfde soort wijsheid. Een wijsheid die fijn voelt, zacht en ook pittig soms. Een wijsheid die mij enorm tot steun is en is geweest in de uitdagingen in mijn leven. En als je me volgt dan weet je dat ik die echt heb gehad, zeker het afgelopen jaar. Een wijsheid die me steeds weer heeft doen voelen, in de angst heeft laten gaan en me ook weer heeft gekalmeerd en geholpen om door te stappen. Alles is precies goed zoals het is. Ja, een wijsheid die me steeds weer het laatste zetje gaf, als ik in een worsteling zat, om los te laten en te vertrouwen. I

nzicht van sjamanen, healers en wisdom keepers

Het grappige is dat alles wat ik leerde in deze voor mij ‘nieuwe’ wereld naadloos paste op wat ik al deed in mijn prakrijk als ACT-coach. Dat het heel vaak op hetzelfde neerkwam, alleen kwamen de inzichten die ik langs deze weg kreeg van oude wijsheid. Van sjamanen, healers en wisdom keepers. Dat ze dingen zeiden die in lijn lagen met mijn eigen ervaringen en de inzichten uit ACT, hielp mij om me ervoor open te stellen. Maar ze voegden een aantal belangrijke elementen toe die voor mij de afgelopen paar jaar echt de katalysator waren voor een grote shift. Dat ik echt mijn hoofd meer los kon laten en dat ik me echt kon openen voor de universele wijsheid die door ieder mens stroomt en ook door mij.  En daarbij, dat ik kon voelen dat ik gedragen word door iets groters. Onvoorwaardelijk vertrouwen kon voelen wat er ook gebeurt. Wat ik wel lastig vond is hoe ik dat out in the open met elkaar kon verbinden. Ik voelde de toorn en afkeuring van degenen die, net als ik voorheen, de bevestiging van ‘wetenschappelijk onderbouwd’ nodig hebben. Ik was bang dat ik alles los zou moeten laten wat ik tot nu toe was en deed. Totdat ik vanbinnen kon voelen dat dit eigenlijk opnieuw een grote angst IN MIJ is die mij vooral weerhield van het laten schijnen van mijn licht.

Onze beperkte menselijke geest

In onze maatschappij is de heersende regel: als het niet te bewijzen is dan is het niet waar. Maar stel nou dat onze menselijke geest te beperkt is om te kunnen bevatten wat waar is wat niet? Een prachtig voorbeeld daarvan is de ervaring van Eben Alexander. Een Amerikaanse neurochirurg die tijdens een periode van 6 dagen waarin hij voor de artsen hersendood was een heel bijzondere ervaring had in het ‘hiernamaals’. Hij die de nuchterheid zelf was, kreeg de opdracht mee over zijn ervaring te gaan praten. Vooral bij zijn collega’s bleek dat nauwelijks te doen. Want hoe kon hij bewijzen dat het waar was? Zijn boek Na dit leven is echt een aanrader als dit je interesse wekt.

Ons bewustzijn staat los van ons brein

Pim van Lommel is een Nederlandse cardioloog die prachtig onderzoek deed naar bijna-doodervaringen. En ja, dat was ook weer wetenschappelijk bewijs, dat hielp mij dan weer om te gaan vertrouwen op datgene dat ik diep van binnen eigenlijk best al wist. Wat ik van zijn inzichten en onderzoek leer, is dat wij mensen een bewustzijn hebben dat veel ruimer is dan ons brein. En dat los staat van ons brein. Ja, lees dat nog maar eens. ‘Ons bewustzijn staat los staat van ons brein.’ Het is echt de moeite waard om zijn boek ‘eindeloos bewustzijn’ eens te lezen als je daar interesse in hebt. Eén anekdote die mij is bijgebleven is die van een man die de IC wordt binnengebracht met een hartstilstand. Hij wordt gereanimeerd en tijdens die reanimatie wordt zijn kunstgebit verwijderd en in een lade van een kastje op de operatiekamer opgeborgen. Hij ligt daarna bijna 2 weken in coma. Als hij bijkomt is het eerste dat hij mist zijn gebit. Als er een verpleegkundige binnenkomt herkent hij in haar degene die het gebit in het laatje heeft gelegd. Hij vraagt haar het gebit voor hem te pakken. Wij was totaal vergeten dat ze het had weggelegd en waar. De aanwijzingen van de man blijken precies te kloppen. De verpleegkundige is zo verbaasd. Hoe kon de man dit weten? Hij was immers buiten bewustzijn toen ze het gebit opborg. Maar de man vertelde dat hij heel helder kon zien wat er precies in de operatiekamer gebeurde. Er zijn talloze van dergelijke verhalen te benoemen. En allemaal wijzen ze op dat ‘eindeloze bewustzijn’ dat Pim van Lommel in zijn boek beschrijft. Het heeft me nog meer overtuigd van het feit dat zo enorm belangrijk is om ons brein te leren parkeren. Je er niet te veel door te laten leiden. Zeker ook omdat het je weg kan houden bij die bron van universele wijsheid. Jouw innerlijk weten. Dat bewustzijn waar we allemaal op aangesloten zijn.

Ik weet het gewoon

Misschien klinkt het vaag, die universele wijsheid of dat innerlijk weten. Voor mij is het een heel zuivere een bron. Een bron waarin alles besloten ligt dat we nodig hebben. Het is aan ons om de beperkingen die ons brein en ons lichaam met zich meebrengen te ‘overwinnen’ en opnieuw te verbinden met die bron van wijsheid. Mensen die een bijna-doodervaring hebben gehad, ook Eben Alexander, allemaal benoemen ze over dat moment dat ze enorm veel liefde voelden, ineens overzien wat de lessen in hun leven zijn en aangesloten zijn op een universeel ‘weten’. En dat heeft mij weer geholpen om mijn eigen ervaringen te plaatsen. Dat ‘weten’ zonder het te kunnen uitleggen waarom. En ik durf te wedden dat jij die momenten ook wel eens hebt. ZO. Het is eruit. Het voelt als een coming out. Haha! Want veel van dit heb ik in mijn mails wel laten doorschemeren, ik heb het nooit zo expliciet benoemd. Ik weet zelf dat het open zetten van deze deur alles in mijn praktijk naar een ander level gaat brengen. Het voelt als een opluchting. Zo kan ik mezelf nog meer open stellen en nog meer laten zien.

ACT-coaching met een gouden randje

Terwijl ik dit schrijf zit ik met mijn beste vriendin, zielemaatje op dit pad én business buddy (ja allemaal in 1 persoon :-D) te werken in een klooster. Ik ben me aan het bezinnen over de richting van mijn praktijk. Om precies te zijn zit ik nu te typen aan een tafel op het terras voor mijn kamer met uitzicht op een prachtige groene tuin met bomen die vol in het blad staan met takken die krom hangen van appels en pruimen. Oogstttijd. Mijn grootste inzicht? Ik ben ACT-coach en dat blijf ik. De waarde van die methodiek zie ik iedere keer weer. En de tijd is rijp voor een upgrade. Alles wat ik de afgelopen jaren heb geleerd om door te geven ook eindelijk eens door te gaan geven. Een verdieping met nog meer tools die je ondersteunen om in verbinding met jouw innerlijke wijsheid het leven te gaan leiden dat bij jou past. Dat aansluit op jouw zielsverlangen. En die angst? Die is voor mij keer op keer een poort naar het goud.

 Heb jij  ook wel eens dat je iets duidelijk voelt en dat je niet kan beredeneren? Dat je hoofd je er vanaf te probeert te houden? Dat je iets gewoon wéét, maar als je het probeert uit te leggen dat dat niet lukt. Dat je het wil kunnen verantwoorden naar degenen die dat (volgens jouw hoofd dan) niet zullen begrijpen? Bevestiging wil dat wat jij voelt dat dat ook écht waar is? Een eerste stap is om gewoon te genieten van het feit dat je verbinding voelt met die wijsheid. Ik geloof er echt in dat je diep van binnen precies weet wat goed is voor je. Wat je nodig hebt. Welke keuzes je mag gaan maken. Maar dat hoofd he. Ik hoop dat deze piekerpost dan een steuntje in je rug is. Om dat weten te blijven volgen. Om te herkennen hoe je hoofd het kan blokkeren. Je mag me altijd mailen met je bespiegelingen. Of voor een vrijblijvende kennismaking. Ik ga graag met jou op zoek naar jouw poort, naar jouw goud.